چه کلمه ای استفاده کنم که درست حق مطلب را ادا کنم یقینا به یقین ویا مطمئنا تو نیز مرا فراموش می کنی مثل تمام روزهای از دست رفته مان که فراموش شدند پرده اتاق را کنار می زنم حیاط معلوم می شود تمیز تمیز شده موزاییکهای برجسته اش هر زاویه از نقوش مستطیلش برق می زند و بوی باران از پشت شیشه به مشام می رسد گنجشک کوچکی رقص کنان بر موزاییکها قدم می گذارد و رنگ خاکستریش آنقدر نو است که انگار رخت عیدش را تن کرده پرهای باد کرده اش نشان از خنکی هوای بیرون دارد، دارد بین شیارها دنبال دانه ی گمشده ای می گردد دنبال مورچه آواره ای یا کرم سر از خاک در آورده ای باد شاخه کوتاه و بی جان زردآلو را تکان می دهد امروز از وز وز زنبورها خبری نیست خورشید که بزند صدای حمله دسته جمعیشان مثل هلیکوبتری سر گردان به گوش خواهد رسید و بعد این سوت قطار است که در این هوای تمیز برق آسا بگوش می رسد و نمی شکند این سکوت را چون عادت شده است شده جزئی از صداهای هر روز تو دلت می رفت برای حیاط بزرگ خانه ی ما برای درخت گردومان که دیگر گهنسال شده یا شاتوت میان حیاط نه من سهمی از قلب مهربان تو داشتم نه چشمان تو سهمی از حیاط خانمان از هم گذشتیم مثل عبور یک سیل از میان شهری که بر جا می گذارد گل و لای فراوان ولی بلاخره ته نشین می شود دل مرا خراب کردی ولی دلت آباد شد کاش من هم می توانستم دل سیل زده ام را آباد کنم و این همه گنداب برجا مانده را بشویم اما زمانه یاریم نکرد و هر روز سیلابی مهیبتر بر من فرود آمد کاش سرزمین قلب من هم روزی سرزمین ابادی بشود ومن آن روز با عکسی مهمانت کنم مثل خود آبادت دختری که برایش شعر گفتی
بعد از تمام روزهای غمگینم
یک شکست به تمام معنی
مثل ,حیاط ,کنم ,تو ,ای ,روز ,من هم ,هر روز ,می رسد ,سهمی از ,می گذارد
درباره این سایت